ΛΑΪΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
   (ΛΑ.ΚΙ.Π.)

    Ὁ Σύλλογός μας εἶναι μία κίνησις πολιτῶν - Συμπολιτῶν μας - ἀκομμάτιστη καί ἀνεξάρτητη απ´ ὀποιονδήποτε φορέα τοῦ πολιτικοῦ κομματικοῦ φάσματος, ἐντός καί εκτός κοινοβουλίου. Εἶναι ὂμως βαθιά πολιτικοποιημένος μέ σαφέστατη ἐθνικιστική ἰδεολογία, αὐτήν τῆς Ἑλληνοκρατίας.

Σκοπός τοῦ Συλλόγου μας εἶναι ἡ ἀνύψωσις τοῦ ἠθικοῦ καί ἐθνικοῦ φρονήματος τῶν Ἑλλήνων,¨ ἡ σἐ πνεῦμα ἐθνικισμοῦ διαπαιδαγώγησις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ¨, ὃπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ἓνας ἀπό τούς δασκάλους τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ, ὁ Δημήτριος Βεζανῆς.

Οὑδεμία πολιτική πράξις εἶναι ἐφικτή, ἂν ἀπουσιάζει τό ὑψηλόν φρόνημα τοῦ λαοῦ. Σχεδόν ὃλος ὁ λαός μας ἒχει διαπιστώσει τήν τρομερήν πτῶσιν ὃλων τῶν ἀξιῶν καί ἰδανικῶν, τῶν ἠθῶν καί τῶν ἐθίμων, τῆς παραδόσεως καί τῆς γλώσσης, τοῦ θρησκευτικοῦ καί φυλετικοῦ φρονήματος, τήν ἐμπορευματοποίησιν τῆς ζωῆς καί τόν μπακαλοχρηματισμόν τῶν πάντων, ἀπό γῆς μέχρι οὐρανοῦ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου.

 Ὃλα αὐτά προηγήθησαν πρίν τῆς τεχνητῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, πού μαστίζει τόν ὑλικόν κόσμον τῆς καθημερινότητος τοῦ λαοῦ μας. Τό δόλωμα τῆς προσκαίρου εὐημερίας μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀχαλίνωτη καταναλωτική κοινωνία.

    Ἒτσι γεγονότα σοβαρώτατα πού γκρέμισαν θεσμούς καί δομές τοῦ Ἒθνους καί τοῦ κράτους, πέρασαν ἐπιδερμικά, σχεδόν ἀόρατα ἀπό τήν συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων, δημιουργῶντας μία τέτοιαν ψυχικήν αὐτοταπείνωσιν, ἒτοιμη νά ἀνεχθεῖ τήν τεχνητήν οἰκονομικήν κρίσιν. Νά ἀνεχθεῖ, νά δέχεται καί μαζοχιστικῶς νά δικαιώνει ὡς κάτι τό ἀναπόφευκτον καί φυσικόν, τήν ¨ξενοκρατίαν¨ καί τίς κατοχικές κυβερνήσεις τῶν ἐθνικῶν δοσιλόγων τῆς σήμερον. ῾Η ἑωσφορική Ὑβρις καλά ὀργανωμένη, μέ σχεδιασμόν, στρατηγικήν καί στόχους, ἐπιτίθεται σέ ὃλους τούς τομεῖς μέ τήν γνωστήν μέθοδον τοῦ ¨σαλαμιοῦ¨ τοῦ θεωρητικοῦ καί ἐμπνευστοῦ οὐγγροεβραίου Ράκοζι, κομμουνιστοῦ τοῦ 1950. Ἐκτελεσταί τῆς ἐπιθέσεως ὂχι μόνον γνωστοί προδότες κλασσικοῦ τύπου, ἀλλά γιά πρώτη φορά ἐνσυνείδητοι νεογενίτσαροι μισέλληνες ἐκ τῶν λυμάτων τῆς κοινωνίας.

Βεβαίως ἀπό χρόνια ροκανίζονται οἱ πυλῶνες τοῦ Ἓθνους. Τά 50 χρόνια τῆς λεγομένης ¨Μεταπολιτεύσεως¨ (μετά τό στρατιωτικόν καθεστώς τῆς 21ης Ἀπριλίου), ἀρκοῦν γιά νά διαπιστωθεῖ ¨τοῖς νούν ἒχουσιν¨, ὃτι κάτι πολύ πιό σοβαρόν συνέβει στήν πατρίδα μας, ἒξω από τίς ὑστερικές στριγγλιές περί Δημοκρατίας, ἐλευθερίας καί ἂλλων παρομοίων τῆς ¨ἀρλουμποδιανόησης¨.

    Τό 1974 ὑπῆρξε γιά μᾶς τούς φιλοπάτριδας, τρίτος σταθμός μεταλλάξεως τοῦ ψυχικοῦ κόσμου τῶν συμπατριωτῶν μας. (πρῶτος σταθμός ἦταν ἡ κατάκτησις ὑπό τῶν Ρωμαίων, δεύτερος ἡ πτώσις τῆς Κων/πόλεως). Τό ἂφρον καθεστῶς τῶν τιμίων ἐνστόλων πού νοικοκύρεψε καί τόσο ωφέλησε ὑλικῶς τόν λαόν μας καί ἰδίως τόν ἐργαζόμενον καί τόν ἐργάτην πού ἐξελίχθηκε σέ μικροαστόν, ἀπέδειξεν περίτρανα τό τοῦ Ηρακλείτου ἀπόφθεγμα ¨ ούδείς άσφαλέστερος έχθρός άπὀ τόν εύεργετηθέντα ¨.

Φθάσαμε πλέον στό σήμερα. Καμμία ἐλπίδα καί προοπτική. Ἡ ἐλπίς πάντοτε τοῦ Ἒθνους, ὁ στρατός, ἒπαψε νά ὑπάρχει. Ἒγινε ἓνας άσἠμαντος ὑπαλληλίσκος τῶν πολιτικάντηδων. Ὃταν ὁ στρατός εἶναι ἐν πτώσει τότε ὁ λαός εἶναι ἐν καταπτώσει καί ἒπονται χειρότερα. Οἱ ἀξιωματικοί μας βλέπουν πιά τά ἂστρα ὂχι ὡς ἠθικήν ἀναγνώρισιν Ἀνδρείων, ἀλλά ὡς σκαλοπἀτια πού ὀδηγοῦν στήν κοινωνική ἐπίδειξη και τήν ὑλικοοικονομική ὑπερκατανάλωση.

    Οἱ ἂλλοτε τρισένδοξες δάφνες τοῦ αἶματος τῆς τιμῆς καί τῆς θυσίας στά πηλίκιά τους, μαράθηκαν καί κάνουν μόνον γιά φακές καί στιφάδο.

Ἒτσι ἡ ἐξύψωσις τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος εἶναι σήμερον ἀπολύτως ἀναγκαία καί ἐπιβεβλημένη καί αὐτό γίνεται μόνον μέ τήν ἐθνικιστικήν παιδείαν.

Αὐτό πού ὁ Σύλλογός μας πράττει εἰς τήν πρωτεύουσα καί τήν ἐπαρχία δημιουργώντας παραρτήματα Συλλόγων πολιτῶν.

Πλῆθος καλῶν Ἑλλήνων θεωροῦν τόν ἐαυτό τους ὡς ἐθνικόφρονες, ἀγνοοῦν ὃμως τό βάθος ποῦ κρύβεται εἰς τήν ἒννοιαν τοῦ Ἒθνους καί παραμένουν εἰς τήν ἐπιπολαιότητα τῆς ἐπιφανείας μόνον τῆς λέξεως. Πιστεύουν ὂτι ὁ Ἐθνικισμός εἶναι ἀπλῶς ἡ ἀναγνώρισις τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἒθνους καί τῆς Πατρίδος. Ὁ Ἐθνικισμός ὃμως εἶναι ἡ διείσδυσις τῆς ἐθνικῆς ἰδέας μέχρι τά ἀκρότατα ὂρια τῆς πνευματικῆς μας ὑπάρξεως καί μέχρι τά βάθη τῆς ψυχῆς μας.

Ὁ Ἐθνικισμός εἶναι ἡ διαπότισις ὁλοκλήρου τῆς πνευματικῆς μας, ψυχικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς, ἀπό τήν ἐθνικιστικήν πίστην καί φανατικήν θύελλαν πού συγκλονίζει ὃλη μας τήν ὓπαρξιν δραστηριοποιώντας την. Ὃταν δημιουργηθοῦν αὐτοί οἱ πυρῆνες ἐθνικιστῶν εἰς ὀλὀκληρον τήν χώραν, τότε καί μόνον τότε θά ἐπέλθει κατ´ ἀνάγκην μία πραγματική ἀναγέννησις. Μία πραγματική Ἐπανάστασις εἰς τήν πνευματικήν, οἰκονομικήν, κοινωνικήν, πολιτιστικήν και πολιτικήν μας ζωήν.

 ῝Ολες οἱ πολιτικές ἀναμορφωτικές ἢ μεταρρυθμιστικές κινήσεις, εἶναι καταδικασμένες εἰς ἀποτυχίαν ἐφ´ ὂσον δέν δημιουργηθεῖ μία βασική ἐθνικιστική πίστις μέ ἐνιαίαν ἒκφρασιν σέ μεγάλα στρώματα τοῦ λαοῦ μας.

Ὃλα τά κόμματα ποῦ κυβέρνησαν καί πολλές πολιτικές κινήσεις στήν Ἑλλάδα, ἀποτελοῦν ἀπλῶς μίαν ἂρνησιν τοῦ κομμουνισμοῦ, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἒχουν Μαρξιστοποιηθεῖ μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου, ἀφοῦ δέν διαθέτουν καμμία ΙΔΕΑΝ καί ἀποσκοποῦν μόνον στό νά εἶναι ἒνα σύστημα ἐξουσίας, συνέχεια τῶν προηγουμένων.

    Χρειάζεται μία θέσις πλήρης, ὀλοκληρωμένη καί γρανιτώδης. Χρειάζεται ἀντικατάστασις ἐκ θεμελίων τοῦ ὂλου αύτοῦ ἀντιανθρωπίνου συστήματος. Χρειάζεται μία μεγάλη δυναμική ἀλλαγή, ὂχι μέ τίς ψεύτικες ἐλπίδες τῆς ἀλλαγῆς κυβερνήσεων καί δολίων μεταρρυθμίσεων, ἀλλά μέ τήν ἀλλαγήν ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ πρός ἀπαλλαγήν ἐκ τοῦ χάους τῆς παρακμῆς. Χρειάζεται λοιπόν τό ¨ Ἂλλο πολίτευμα¨ μέ στόχον τό ¨Νέον Κράτος¨. Αύτό τό Νέον Κράτος πού θά ἐδράζεται σέ ἒξη ἀξιώματα καί λειτουργήματα τῆς Πολιτείας τῆς αὒριον τά ὀποία εἶναι :

ΤΑΞΙΣ, ΙΕΡΑΡΧΙΑ, ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ,ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΓΧΟΣ, ΤΙΜΩΡΙΑ

Καί αὐτήν τήν θέσιν τῆς ἀλλαγῆς εἶναι ἱκανός μόνον ὁ Ἐθνικισμός νά πραγματοποιήσει διά τῆς ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ἒτσι λοιπόν ἐξηγεῖται τό ἀγεφύρωτον χάσμα καί τό ἂσβεστον μῖσος τό ὀποῖον τρέφει ὁ κομμουνισμός ἐναντίον τοῦ Ἐθνικισμοῦ. Καί δικαίως.

Γιατί μόνον ο Ἐθνικισμός μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τόν κομμουνισμόν σέ ὂλα τά πεδία καί καμμία ἂλλη συντηρητική ἢ ἀστική νοοτροπία ἢ ἰδεολογία, ἡ ὀποία πρό πολλοῦ εἶναι ἒρμαιον τοῦ δεξιοστρόφου διεθνισμοῦ τῆς εωσφορικῆς Ὓβρεως, τοῦ ἐπικαλουμένου Φιλελευθερισμοῦ.

 Ὡς ἐκ τοῦτου χρειάζεται πολύς χρόνος ἀναστρέψεως τῆς μεταλλάξεως, διά μιᾶς ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ἀπαλλαγῆς καί ἀνακαθάρσεως, ἐπικουρουμένης καί τῆς ¨ἀπαραιτήτου βίας¨.

Ἡ ἐπικράτησις καί ἡ τελική νίκη θά εἶναι δική μας, τῶν Ἑλλήνων ἐθνικιστῶν γιατί τό θέλουν οἱ πρόγονοί μας, τό ἀπαιτεἰ ἡ ἰστορία μας καί τό θέλει καί ὁ Θεὀς.

Ζήτω ἡ αἰωνία Ἑλλάς