ΑΝΑΦΟΡΑ  ΣΤΟ  ΣΥΣΤΗΜΑ  ΤΟΥ   ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ   ΤΩΝ   ΤΡΟΠΩΝ   ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ   ΤΟΥ

        Ἡ Ἑλληνοκρατική μας ἰδεολογία εἶναι ἀντίθετη πρός αὐτό τό πολιτικόν καί οἰκονομικόν σύστημα τοῦ Συγκεντρωτισμοῦ ἣ ὃπως συνήθως ἀποκαλεῖται ¨Κρατικοποιημένης οἰκονομίας¨ ἣ ¨Κρατισμοῦ¨. Σ´ αὐτό τό σύστημα, ἡ πολιτική καί οἰκονομική ὀργάνωσις, λαμβάνει τίς ἀποφάσεις ἀπό μία κεντρικήν διοίκησιν τῆς χώρας. Τό μοναδικόν πλεονέκτημα τοῦ Συγκεντρωτισμοῦ εἶναι, ὃτι τοῦ ἐπιτρέπει νά χαράξει καί νά ἀσκήσει ἐνιαῖαν πολιτικήν. Θεωρεῖται ὡς ἀποτυχημένον οἰκονομικὀν σύστημα διότι, γιά νά συγκρατηθεῖ καί νά λειτουργήσει, εὐνόησε τήν ἀνάπτυξιν μιᾶς τερατώδους καί δύσκαμπτου γραφειοκρατίας αὐστηρῆς ¨εξουσιαστικῆς¨ ἱεραρχίας.

Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἀγνοήθηκε ὁ Ἂνθρωπος ὡς ἂτομον, ὡς προσωπικότητα, ὡς παράγων ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας στήν παραγωγή ἀγαθῶν, ὡς δικαιοῦχος ἰδιοκτησίας χώρου καί ὡς ἂτομον τοπικῆς ἰδιομορφίας καί ἰδιοσυγκρασίας. Ἀποτέλεσμα ὃλων αὐτῶν, εἶναι ἡ ἀποξένωσις τοῦ Ἀνθρώπου ἀπό κάθε ἒννοιαν τοῦ ἐνεργοῦ πολίτου, άντιθέτως πρός ἂλλες κοινωνίες, ἂλλων πολιτευμάτων.

         Στό σύστημα αὐτό, κυριαρχεῖ ἡ ὀριζοντία ἂποψις, ὃτι ὃλοι οἱ ἂνθρωποι εἶναι ἲσοι καί συνεπῶς ἒχουν τίς ἲδιες πνευματικές καί ὑλικές ἀνάγκες, τίς ὀποίες καί τελικῶς καθορίζει καί μεριμνᾶ γιά τήν κάλυψίν τους, μία ἡγεσία (νομενκλατοῦρα), ἑνός κὀμματος (τοῦ Κομμουνιστικοῦ). Αὐτή ἡ ἡγεσία, ἐνῶ θεωρητικῶς καταργεῖ τίς κοινωνικές τάξεις μέ τήν λεγομένην ἀταξικήν κοινωνίαν (δηλαδή καταργεῖ τίς φυσικές ποικίλες διαστρωματώσεις μιᾶς κοινωνίας), ἐπιβάλλει ἐξουσιαστικῶς μίαν ἀόριστον τάξιν, τήν ὀποίαν ὀνόμασε ¨προλεταριᾶτον¨. (ἐκ τῆς λατινικῆς λέξεως proletarium=χαμηλοτάτης στάθμης-τάξης, κοινότατος, ἀγροῖκος). Ἡ ἀπολυτότητα, ὃτι μόνον οἱ ¨οἰκονομοτεχνικές συνθῆκες παραγωγῆς σέ τόπον καί χρόνον¨, διαρρυθμίζουν τά πάντα στήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων, καθώς καί ὃτι οἱ λύσεις τῶν κοινωνικῶν, οἰκονομικῶν καί πολιτικῶν πραγμάτων, δίνονται μέ τήν Κομμουνιστικήν κοσμοθεώρησιν, κατέστησε τό σύστημα αὐτό ἓνα μονολιθικό δόγμα πρός ἀποφυγήν.

     Καθίσταται λοιπόν σαφές, ὃτι ὡς ἀφύσικη καί ξένη πρός τόν ἂνθρωπον κοσμοθεωρία, εἶναι ἐπόμενον νά προσελκύει στούς κόλπους της ὡς όπαδούς, μόνον τούς ἀσθενεῖς στό πνεῦμα τήν ψυχήν καί τό σῶμα. Ἒτσι τά ¨κοινωνικά λύματα¨, βρῆκαν εἰς τόν κομμουνισμόν τήν εὐκαιρίαν, νά δείξουν τό προαιώνιο μῖσος πού τά διακατέχει ἒναντι παντός ἀνωτέρου φυσιολογικοῦ ἀνθρώπου καί τῶν δημιουργημάτων του. Ἐξ´ αὐτοῦ καί ἡ τόση ἀγριότητα πού ἐπέδειξαν πάνω στά δυστυχῆ θύματά τους.

Χαρακτηριστική ἢτο ἡ φρᾶσις τοῦ αρχικαπετάνιου Ἂρη Βελουχιώτη πρός τόν αρχηγόν τοῦ κομμουνισμοῦ στήν Ἐλλάδα, Νίκο Ζαχαριάδη: << Νίκο, ἂν θέλεις νά ἐπικρατήσουμε στή χώρα, πρέπει νά βάλουμε τό 40% τῶν κατοίκων της κάτω ἀπ´ τό χῶμα >>.... Τά ἀνθρωπόμορφα αύτά τέρατα-ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας, πού γέμισαν 17 πηγάδες μέ τά κορμιά, ὂχι τῶν δῆθεν άντιπάλων τοῦ κομμουνισμοῦ, ἀλλά στήν πραγματικότητα ¨σκεπτομένων¨ ἀνθρώπων, κατά τήν συνταγήν τοῦ Λέοντος Τρότσκυ ὡς ἐμπνευστοῦ αύτῆς.

       Μαζί μέ αὐτά τά ἀποβράσματα, προσχώρησε καί μία ὀμάδα παντός τύπου ὠφελιμιστῶν καθώς καί ἐκείνοι οἱ ἂνθρωποι, πού σέ κάθε κατοχή ἢ ἐξουσιαστική δύναμη, βλέπουν τήν ευκαιρίαν τῆς ἐκδικήσεως γιά τελείως προσωπικά θέματα καί διαφορές. Γεννιέται λοιπόν τό ἐρώτημα πῶς διετηρήθη τό φρικτόν ἀφύσικον κατασκεύασμα τοῦ κομμουνισμοῦ (ἀσχέτως τῶν προσωπείων μέ τά ὀποία παρουσιάζεται κάθε φορά) καί πῶς σύν τῶ χρόνω, κατάφερε στίς μέρες μας νά άναρριχηθεῖ στήν ἐξουσία καί νά κυβερνᾶ.

    Οἱ λόγοι εἶναι πολλοί καί τίς ἀπαντήσεις μᾶς τίς δίνει ἡ προσεκτική μελέτη τῆς ἰστορίας. Παραθέτουμε τούς κυριοτέρους:

1. Πάντα θα ὑπάρχουν ἂνθρωποι ¨ἀσθενεῖς¨ στην ψυχή καί τό πνεῦμα, πρόθυμοι νά ἀσπασθοῦν κάθε παρα-φῦσιν ἰδέες.

2. Εἶναι δημιούργημα τῆς Ἐωσφορικῆς Ὓβρεως πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν σκοτεινῶν σκοπῶν της.

3. Ἡ ἰσοπεδωτική του ἰδεολογία ἀποτελεῖ τό καλύτερον ἐργαλεῖον καταστροφῆς ὑλικῶν πραγμάτων στούς λαούς, μέ συνέπεια, νά κλιθεῖ στήν συνέχεια ὁ Φιλελευθερισμός νά ἐπανορθώσει μέ τήν τεχνολογικήν του ὑπεροχήν, ἀποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Γνωστό εἶναι ἂλλωστε ὃτι τό Καπιταλιστικόν (Πλουτοκρατικόν) σύστημα ἐπιζεῖ ἀπό τήν δυστυχία τῶν πολλῶν ἀνθρώπων.

4. Ἡ ἀλλαγή τακτικῆς τῶν κομμουνιστῶν πού ἀπεφασίσθει καί ἀνεκοινώθει τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1949 (στό χωρίον Μπουρέλι τῆς Ἀλβανίας) ἀπό τόν Νίκο Ζαχαριάδη μέ χρονική προοπτική 50ετίας. Ἐκεῖ ἀνακοινώθηκε ἡ άναστολἠ τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνος (τά ὂπλα παρά πόδα) καί ἐκυρήχθει ὁ πολιτικός πόλεμος, τόν ὀποῖον έγνώριζαν καλῶς καί χᾶριν τοῦ ὀποίου ἀκριβῶς 50 χρόνια μετά (σύμπτωσις;) νά δηλώσει δημόσια ὁ καπετάν Γιώτης (Χαρ.Φλωράκης) : << Συντρόφια, μπαίνοντας το 2000, ἐρχόμαστε.... >>.

5. Ἡ ἐκπληκτική καί ἂρτια προπαγάνδα πού διαθέτει καί ἰδίως ἡ τέχνη τοῦ ψεῦδους (κληροδότημα τῶν Ἰουδαίων δημιουργῶν των), μέ τήν ὀποίαν παρουσιάζει τά ἀφύσικα ὡς φυσικά καί τά δικά του ἐλαττώματα ὡς ἐλαττώματα τῶν ἀντιπάλων του.

6. Μέ τόν συνεχῶς προβαλλόμενον ¨ἀριστερισμόν¨, προσωπεῖον κι αὐτός τοῦ κομμουνισμοῦ, μαζί μέ κάτι παραφυᾶδες περί ¨ἀριστεροῦ-πατριωτισμοῦ¨ μέχρις ¨ἐθνικομπολσεβικισμοῦ¨. Ὃλα αὐτά δέν εἶναι τίποτα ἃλλο, παρά προσπάθειες ἀποπροσανατολισμοῦ καί παραπλάνησις τῶν μαζῶν καί ἀποκαταστάσεως τῶν κομμουνιστῶν στό ἀπυρόβλητο.

7. Μέ τόν φόβον πού προκαλεῖ ψυχικήν παράλυσιν. Αὐτό ἒγινε μέ τήν παγίωσιν στό ὑποσυνείδητον τῆς ψυχολογίας τῶν ἀνθρώπων ἑνός ἀοράτου φόβου, πού προκάλεσαν οἱ τρομερές σφαγές σέ ὃσους λαούς τῆς Γῆς προσπάθησαν οἱ κομμουνιστές νά ἐπιβληθοῦν. Ἒτσι, καί ἡ ἀνάμνησις ἀκόμα ἐνδομύχως νά ἀποφεύγεται, καθώς καί κάθε διαμαρτυρία θυμάτων νά μήν ἀκούγεται, γιατί κανείς δέν θέλει νά θυμᾶται τά δυσἀρεστα. Σάν νά μήν ὑπῆρξαν ποτέ. Σήμερα κανείς δέν θέλει νά παραδεχθεῖ ὃτι ὑπάρχει κομμουνισμός καί κομμουνισταί καί ἀκόμα καί αὐτοί πού τό παραδέχονται ὃτι εἶναι, (ὃπως οἱ τοῦ ΚΚΕ) νά μήν γίνονται πιστευτοί, παρά ὡς κάτι ἂλλο νοθευμένον.

8. Αὐτό ἀκριβῶς τό παραπάνω φαινόμενο, ἒδωσε τήν μεγάλη εὐκαιρία στόν κομμουνισμόν, μέ τήν ἀξιοθαύμαστη προπαγάνδα του, νά ἀποκατασταθεῖ στά μάτια τοῦ κόσμου, διαμορφώνοντας τό ἐξῆς σκεπτικό : Ἀφοῦ δέν ὑπἀρχουν πιά κομμουνιστές, ὃλα αὐτά τά δυσάρεστα πού συμβαίνουν στόν λαόν δέν προέρχονται ἀπό κομμουνιστάς ἀλλά ἀπό κάπου ἀλλοῦ.

Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ κομμουνισμός συνεπικουρούμενος καί ἀπό τίς κορῶνες του περί δῆθεν λαϊκῶν ἀγώνων, καθαγιάζεται καί καθίσταται κἀτι τό ἀθῶον, ίδεῶδες καί ἀξιοσέβαστον. Ἐπἐτυχαν λοιπόν ἒτσι, ὂχι μόνον νά τόν σέβονται, ἀλλά καί νά αἰσθάνονται ἐνοχήν, ὃσοι δέν ἀναγνωρίζουν σέ αὐτόν, ¨ἀγνούς λαϊκούς πατριῶτες ἀγωνιστές¨ ἑνός δῆθεν ¨ἐμφυλίου¨ πολέμου. Αδιάψευστος μάρτυς ὃλων τῶν παραπάνω, εἶναι νά σιωποῦν σκανδαλωδῶς οἱ σημερινοί ἀπόγονοι καί συγγενεῖς τῶν χιλιάδων θυμάτων πού κατέσφαξαν οἱ κομμουνισταί σέ τρεῖς γύρους στήν Πατρίδα μας, μήν τυχόν καί χαρακτηρισθοῦν οἱ νεκροί τους ὑπαίτιοι πού χάθηκαν τά ¨παιδιά τῆς φτωχολογιᾶς τοῦ λαοῦ¨ πού ¨πολεμοῦσαν τόν Φασισμόν καί τόν ¨ἀστικοτσιφλικάδικον στρατόν τῆς πλουτοκρατίας¨.

9. Ἡ μυστική συμφωνία τῆς Σόφιας τό 1974, κατά τήν ὁποίαν ὁ ἐθνικός ὀλετῆρ Κ.Καραμανλῆς μέ τόν ἐπιζήσαντα τῶν μεγάλων ἐκκαθαρίσεων στήν Σοβιετίαν, ἀρχισυμμορίτην Χαρίλαον Φλωράκην, ἐσυμφώνησαν τή νομιμοποίησιν τοῦ ΚΚΕ καί τήν παράδοσιν τῆς ¨Παιδείας¨ καί τοῦ ¨Πολιτισμοῦ¨ στούς Μαρξιστάς, μέ ἀντάλλαγμα τήν ἀποχή τοῦ ΚΚΕ ἀπό κοινωνικές ἀναταραχές, ἀπεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες καί ἀντάρτικα ξεσηκώματα. 10. Μέ τόν ¨παράνομον μηχανισμόν¨ ὁ ὀποῖος ἀποτελεῖται ἀπό τούς ἀφανεῖς σκληροπυρηνικούς κομμουνιστάς, που δραστηριοποιοῦνται χωρίς νά φαίνονται καί πού στήν πραγματικότητα διοικοῦν τά ἐμφανή κομμουνιστικά κόμματα καί μετωπικές.

11. Ἐκμεταλλεὐθηκε ἂριστα τόν κοινοβουλευτισμόν, ὡς πολίτευμα τοῦ Φιλελευθερισμοῦ μἐ τό σύστημα ἐξουσίας τῆς πατριδοκάπηλης Δεξιᾶς, πού ἒχανε στά τραπέζια τῆς διπλωματίας, ὃτι ἐκέρδιζε ὁ Ἐθνικός Στρατός στά πεδία τῶν μαχῶν. Βολεύτηκε σέ μία γωνιά τῆς Βουλῆς μέ μερικές νόμιμες ἒδρες, ἀπολαμβάνει τῶν βουλευτικῶν προνομίων, καλύπτεται μέ τήν κοινοβουλευτικήν ἀσυλίαν, ἀπομυζᾶ τά κρατικά ταμεία, βρίσκεται στό κέντρον τῶν ἀποφάσεων καί τῆς πληροφόρησης καί ἐπαναλαμβάνει διαρκῶς τήν ξύλινη γλῶσσα τῶν κομμουνιστῶν τοῦ 1924, πού κανείς δέν καταλαβαίνει, ἀλλά ὁπωσδήποτε κοροϊδεύει τόν κάθε ἀνόητον δημοκράτην.

12. Πιστά τηρῶντας τήν ὀδηγία τοῦ ἰδρυτοῦ τους Λένιν πού ἒλεγε : << Νά εἶστε σάν τό καουτσούκ... νά διαχέεστε παντοῦ, νά διαβρώνετε παντοῦ, χωρίς νά χάνετε ποτέ τήν οὑσία σας (ὡς κομμουνισταί) >>, ἒσπευσαν μέσω τοῦ παράνομου μηχανισμοῦ των, νά δραστηριοποιηθοῦν καί νά ἐνταχθοῦν μέσα στό νεοΪδρυθέν ΠΑΣΟΚ τοῦ μεγαλοπράκτορος ξένης δυνάμεως Ἀνδρέα Παπανδρέου. Μέ τήν ἐκλογική νίκη τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀμέσως ¨ἐξόντωσε¨ ὃλους τοῦς ἒντιμους καί ἀγνούς ἀνθρώπους πού καλοπροαίρετα ἒτρεξαν νά προσφέρουν ἐλπίζοντας σέ κάποια καλυτέρευση τῶν πραγμάτων.

13. Προχωρώντας στό ἐπόμενο τεράστιο βῆμα, ¨δανείζει¨ στό ΠΑΣΟΚ ἒναντι μεγάλης ἀμοιβῆς, ὃλους τούς ἐκπαιδευμένους δημοσιογράφους τοῦ ¨ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ¨ καί τῶν ¨Σχολῶν Στελεχῶν¨ τοῦ ἐμφανοῦς πλέον ΚΚΕ καί τῆς νεολαίας του ΚΝΕ (Παῦλος Τσίμας, Θεόδωρος Ρουσόπουλος, Κώστας Γιαννίκος, Σταῦρος Ψυχάρης, Στρατῆς Λιαρέλης, Τάσος Τέλογλου, Γιώργος Κύρτσος κ.λ.π.), κατακλύζοντας ἒτσι καί μονοπωλώντας τά Μέσα Μαζικῆς ‘Ενημερώσεως, βομβαρδίζοντας καθημερινώς τόν λαόν μέ ἀριστερά κρυπτοκομμουνιστικά μηνύματα.

14. Εὐρισκόμενος πιά ὁ κομμουνισμός μέ πλῆθος στελεχῶν του βαθιά μέσα στό ΠΑΣΟΚ, δημιουργεῖ ὂχι ὀπαδούς, ἀλλά συνενόχους στήν καταστροφήν τοῦ Δημοσίου πλούτου καί τήν ἀρπαγήν τοῦ δημοσίου χρήματος μέ τήν ¨ακρίδα¨ τῶν πρασινοφρουρῶν καί τίς ¨Αἶγες¨ τῆς Μάργκαρετ...

15. Μέ ἓναν στρατό 53.000 καλοπληρωμένων καί προνομιοῦχων ἀρχισυνδικαλιστῶν, φροντίζει νά φέρει σέ πλῆρη σύγκρουση τόν Σοσιαλισμόν μέ τόν Συνδικαλισμόν, διαλύοντας ἒτσι κάθε σοβαρήν σκέψιν περί ¨Σωματειακῆς ὀργανώσεως¨. Τό κενὀ λοιπόν πού αυτοί ἐδημιούργησαν, ἒσπευσαν νά καλύψουν μέ τό δικό τους κομμουνιστικό ΠΑΜΕ, καπελώνοντας τούς πάντες.

16. Γιά 20 ὀλόκληρα χρόνια μέ τό προσωπεῖον τῆς ΠΑΣΟΚικῆς ἀλλαγῆς, πραγματοποιεῖ τήν προσχεδιασμένην καταστροφήν, ροκανίζοντας καί διαβρώνοντας τούς πυλώνες τοῦ Ἒθνους (Στρατόν-Παιδείαν-Εκκλησίαν- Οἰκογένειαν), καί τελικῶς μαντρώνει τήν Ἑλλάδα στήν Ευρωπαϊκήν Νομισματικήν Ἓνωσιν, μέ τόν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Κώστα Σημίτη (ὑιόν τοῦ κομμουνιστοσυμμορίτου Γιώργου Σημίτη).

17. Παράλληλα μέ ὃλα τά παραπάνω, ὁ παράνομος μηχανισμός τῶν κομμουνιστῶν δέν ἒπαψε στιγμή να δρᾶ, δημιουργώντας καί ἀφειδῶς χρηματοδοτώντας πλῆθος ὀργανώσεων ¨μετωπικῶν¨ κάθε εἶδους: ¨ἀντεξουσιαστῶν¨, ¨ἀναρχικῶν¨, ¨ἀριστεριστῶν¨, ¨αὐτόνομων¨, ¨ἀντίφα¨, ¨Φόρουμ καί Φόκους¨, ¨Παρατηρητήρια¨, συναυλίες ¨ἒντεχνης¨ μουσικῆς, φεστιβάλ ¨διαφορετικότητας¨, ¨ΜΗΚΥΟ¨, κ.λ.π. κ.λ.π.

18. Ἒχοντας ἀπό χρόνια στή διάθεσή του ὁ κομμουνισμός, στελἐχη ἐκπαιδευμένα στήν προπαγάνδα, ἐπεμβαίνουν μέ ἂτομα κατάλληλα τοποθετημένα (παράνομος μηχανισμός) καί μέ τεχνάσματα ἐπηρεάζουν ψυχολογικά τίς μᾶζες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ἡ μετονομασία τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας σέ... ΕΛΑΣ, ἓτσι ὣστε νά συνδεθεῖ στό ὑποσυνείδητο τοῦ Λαοῦ ἡ ἀστυνομία μέ τόν στρατόν τοῦ κομμουνιστικοῦ ΕΑΜ τῆς κατοχικῆς καί μετακατοχικῆς περιόδου. Ἂλλωστε εἶχε ἢδη προηγηθεῖ τό ἐπιτυχημένο πείραμα τῆς ὀνομασίας τῆς ΕΑΜικῆς νεολαίας ¨ΕΠΟΝ¨, κατά τό πρότυπο τῆς Μεταξικῆς ΕΟΝ, γεγονός πού ἐγκλώβισε στίς τάξεις της πλῆθος ἀνυποψίαστων πολιτῶν, νομίζοντας ὃτι ἡ ΕΠΟΝ ἦταν ἡ συνέχεια τῆς ΕΟΝ.

19. Τέλος πρέπει νά τονίσουμε, ὃτι στίς ἀποκαλούμενες ¨δημοκρατίες¨ (κληρονομικοῦ ἣ ὃχι θεσμοῦ), ὂσον καί στά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, μή ὑπαρχούσης ἂλλης ¨Κοσμοθεωρίας¨ πρός ἀντιπαράθεσιν μέ τόν κομμουνισμόν, αὐτός κυριαρχεῖ στόν πολιτικόν καί ἰδεολογικόν πόλεμον, ἀφοῦ ὁ μὀνη ἀντίπαλη κοσμοθεωρία εἶναι ὁ ἐθνικισμός, ὁ ὀποίος φιμώνεται ἀποσιωπᾶται καί διώκεται μέ ὃλα τά μέσα.