Όχι, δεν πρόκειται να μπω στην διεργασία της φαγομάρας, της ίντριγκας, της λάσπης, των αλληλοκατηγοριών, όλων εκείνων των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του "ευρέως χώρου" . Όχι. Πενηντατέσσερα χρόνια έχω χορτάσει και " η ψυχή μου εγέμησεν οδυνηράς πληγάς" *. Θα αναφερθώ, σύντομα, σε ένα τωρινό φαινόμενο κυρίως, που δείχνει την κατάσταση αυτού του χώρου, την παθογένειά του απέναντι σε προβλήματα που αντί να τα αντιμετωπίσει, παίρνει την μορφή "ασθενειών" , μαζί με πολλές πρηγούμενες άλλες. 

          Ο εθνικισμός ακολουθεί την πορεία της πατρίδος. Θα έπρεπε αλλιώς και να είναι. Δηλαδή, αυτός ο εθνικισμός ως ζώσα, υγιής δύναμις να σπεύδει προς σωτηρίαν της πατρίδος από όλα αυτά τα ανομολόγητα, που συμβαίνουν με απώτατο στόχο τον αφανισμόν της. Αυτό, δυστυχώς θα αργήσει ακόμα με την συγκρότηση και το "πρόσωπο" που θα πρέπει. 

          Όμως, σε εκείνο που θα επιμείνω, είναι η σύγχισις και το ανακάτωμα που επικρατεί, όσον αφορά τον σχηματισμό "ενώσεων" σε διάφορες παρατάξεις, με αρχηγούς και ιδεολογήματα, θέσεις και προτάσεις, στα δραματικά προβλήματα της ταλαιπώρου πατρίδος μας. Ειλικρινώς, θα γέλαγα με το πολιτικό "αλαλούμ", την "πρεμούρα" της συγκροτήσεως απιθάνων πολιτικών σχηματισμών, στην προσπάθεια να ενώσουν διεστώσες παρατάξεις εξ'απόψεως πολιτικών "πιστεύω", διότι περί ιδεολογίας δεν θα τολμήσω καν να αναφερθώ.

          Θα αποφύγω με προσοχή και επιμέλεια να αναφερθώ σε βαθυτέρους σκοπούς και επιθυμίες πονηρές για πολλούς εκ των συμμετεχόντων εις αυτό το πολιτικό παζλ, για να μείνω μόνο στην παρατήρηση της επιθέσεως που δέχεται ο εθνικισμός από "μνηστήρες" κάθε μορφής και προελεύσεως. Εισβάλλουν μέσα στον ανοικτό εθνικιστικό χώρο με μόνη επιθυμία την κατάκτηση της "ιδεολογικής Πηνελόπης" , όσου περισσοτέρου μέρους της εκλογικής της περιουσίας. 

          Η έλλειψις σαφούς ιδεολογικού προσανατολισμού, καθαρής ιδεολογικής τοποθετήσεως, ανυποχωρήτου και ασυμβιβάστου ιδεολογικού φανατισμού και αντιθέτως πάλι, ο κατατεμαχισμός του εθνικιστικού χώρου σε πολυάριθμες ομάδες και γραφικούς αυτόκλητους αρχηγούς, με μόνο στόχο τους τις μεταξύ των ύβρεις και αναίτιες αντιπαραθέσεις με εγωιστικά πάντα κίνητρα, δίδουν την ευκαιρίαν σε πολλούς οπορτουνιστάς να εμφανίζονται ως εθνικισταί και να διεκδικούν μερίδιο εκεί που δεν θα έπρεπε να τολμούν να εμφανιστούν ως εθνικισταί και με απαιτήσεις μάλιστα. Δηλαδή, να "παίζουν εν ου παικτοίς".

          Λυπάμαι για πολλούς από εμάς. Λυπάμαι ειλικρινώς. Μέχρι τις εκλογές (αυτές οι εκλογές!!!!) θα δούμε και άλλα. Πολλά.

Ένας κλαυσίγελως ο χώρος. Κρίμα σύντροφοι. Κρίμα. 

          Δεν απογοητεύομαι καθόλου. Η λύσις θα απαιτηθεί από αυτούς που συνέβαλαν στην απομάκρυνσή της. Η Πηνελόπη μπορεί να περιμένει.

Ο Οδυσσέας θα έρθει. Η άνοιξις θα έλθει.

Είθε, αμήν, γέννοιτο