42 χρόνια

ἀπό τόν Γαλλικό Μάϊο τοῦ 1968

Ο θάνατος της ιδέας μιάς Ευρώπης ελευθέρας, ανεξαρτήτου, ισχυράς και Ελληνόφρονος.

Η πτώσις του Ντε-Γκώλ έσβυνε την τελευταία ελπίδα για το μεγάλο όραμα.

            Το ψέμα παραμένει ακόμη να μνημονεύεται ως αλήθεια, η τραγική πραγματικότης να κρύβεται από τους ευρωπαϊκούς (ελληνικούς) λαούς. Ο στρατηγός Ντε-Γκώλ, η τελευταία μεγάλη ευρωπαϊκή μορφή, είχε προ πολλού (από τον πόλεμο) αντιληφθή τα σχέδια του Σιωνισμού και της Αγγλίας ιδιαιτέρως για το μέλλον της Ευρώπης. Ονειρεύθηκε μίαν Ευρώπην αυτοδιοικούμενην, με μίαν Γαλλίαν προπομπόν στην κοινή προσπάθεια των εθνών της, μακρία από την αμερικανική επιρροή, με ανεπτυγμένες τις τρομερές παραγωγικές της δυνατότητες και τις ικανότητες των ευφυεστέρων λαών της γης, η Ευρωπαϊκή ήπειρος υψώνετο στα μάτια του σαν η κυρία δύναμις της ελευθερίας των λαών του κόσμου.

Μια Ευρώπη «ουμανιστική», ελληνοκεντρική, απωθητική της κομμουνιστικής επιβουλής και των εβραϊκών σχεδίων, μία Ευρώπη με κυρίαρχον λόγον αλλά και δημιουργόν πολιτισμού, που θα εστηρίζετο στις δικές πλουτοπαραγωγικές της πηγές, με την ιδικήν της πυρηνικήν δύναμιν και διαστημικόν πρόγραμμα.

            Ο Ντε-Γκώλ χάλαγε τα σχέδια του Εβραϊσμού, τις εκκολαπτόμενες βλέψεις της αοράτου τότε ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. Έπρεπε να πέση, όχι να δολοφονηθή. Να τον ρίξη ο.....λαός. με αντίδρασιν πάντα, την εχθρά της Ευρώπης Αγγλία, ο παγκόσμιος Σιωνισμός κινείται. Με προπομπό τις Στοές στέλνει στη Γαλλία ένα αρχιανατροπέα: τον Εβραίο Δανηίλ Κοέν Μπεντίτ. Ένα ασήμαντο γεγονός (όπως πάντα), οι πάντα παρασυρόμενοι, θερμοκέφαλοι, ρομαντικοί και άμυαλοι φοιτηταί και η συνταγή πιάνει. Σε χρόνο αστραπή ολόκληρη η Γαλλία καίγεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Γιατί τόσο πολύ! Γιατί έως εδώ! Εκείνοι όμως ξέρουν. Ο λαός πάντα θα χαίρεται στο λάκκο του μία ελευθερία που να την φωνάζει μόνο μπορεί.

Σου δίνουμε την δυνατότητα να φωνάζης ελεύθερα αυτό που δεν μπορείς ποτέ να έχης.

            Για τον λαό αυτό φτάνει. Το πράγμα πλέον ξεκαθαρίζει. Ή φεύγει ο Ντε Γκώλ ή η Γαλλία αναποδογυρίζεται. Τα άρματα έξω από το Παρίσι δεν θα επέμβουν να βοηθήσουν την Γαλλία και αυτόν που τους χάρισε στο Αρράς την μόνη νίκη εναντίον των γερμανικών τεθωρακισμένων. Με το μεγαλείο του γίγαντα εμπρός στους νάνους, αφού ο λαός δεν κατάλαβε, ο στρατηγός φεύγει. Αποχωρεί. Αυτός που έσωσε την τιμή της Γαλλίας αφήνει τους Γάλλους στην ατιμία τους και πάλι. Το φοιτηταριό ηρεμεί. Οι εργάτες ξαναγίνονται δούλοι. Η ευρωπαϊκή ιδέα χάνεται για πάντα. Ο Ιουδαϊσμός θριαμβεύει. Ο Κοέν Μπεντίτ γυρίζει να … αναπαυθεί στο Ισραήλ. Ο στρατηγός χάνεται. Ο κίνδυνος έφυγε!!

Πεθανε μόνος του στις 9 Νοεμβρίου 1970, μέσα στη σιωπή του μεγαλείου του, ο στρατηγός της Γαλλίας, η τελευταία ελπίδα της ελευθέρας Ευρώπης. Από τότε κανείς δεν πρέπει να μιλά για αυτόν, κανείς δεν είπε ποτέ την αλήθεια για τον αισχρό Μάη του ΄68. Αυτό που κάποτε οι λαοί θα μάθουν, αφού πάθουν.

            Τά 42 χρόνια πού κύλισαν ἀπό τότε, βρίσκουν σήμερα μία Γαλλία νά διοικεῖται κατά σειράν ἀπό ἐβραίους καί νεοεποχίτες ὑπαλλήλους, μέ κοινωνικό ἰστό ὑπό διάλυση, μέ τεράστια χρέη στίς ἐβραϊκές ὑπερτράπεζες, νά κατακλύζεται ἀπό μιλιούνια λαθραίων καί μή ἀφρικανοασιατῶν πού ἀπαιτούν τά ἲδια καί περισσότερα δικαιώματα ἀπό τούς Γάλλους, (αὐτά ἒχουν οἱ ἰμπεριαλισμοί....), νά συνταράσσεται ἀπό σχεδόν καθημερινές ἀπεργίες καί ταραχές (κίτρινα γιλέκα) καί προσφάτως νά κοιτοῦν ἀποσβωλομένοι τό σύμβολο τῆς ἐναπομείνουσας ταλαίπωρης θρησκευτικῆς τους πίστεως Notre Dame, νά κείτεται σέ ἀποκαΐδια λόγω ῾῾ἀτυχήματος῾῾.

            Ἀποτελέσματα ὃλα αὐτά τῆς ἐπιλογῆς πού ἒκανε ῾῾δημοκρατικότατα῾῾ ὁ Γαλλικός λαός πρίν 42 χρόνια, ἐπιλέγοντας νά γυρίσει τήν πλάτη στόν στρατηγό Ντέ Γκώλ καί νά ἀκολουθήσει δρόμους ῾῾ἐβραιοπαϊκούς῾῾ καί φιλελεύθερους. Μέ τίς ὑγείες τους λοιπόν.

Τουλάχιστον ὁ δικός τους στρατηγός δέν πέθανε σαπίζοντας σέ ἓνα κελί φυλακῆς ὃπως κάποιοι ἂλλοι πραγματικοί εὐεργέτες τοῦ λαοῦ τους .....