ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ
῾Η ἰδεολογία τοῦ ἐκφυλισμοῦ καί τῆς παρακμῆς

        Ἡ κοσμοθεώρησις τοῦ Φιλελευθερισμοῦ ἢ Λιμπεραλισμοῦ, ἀπορρίπτεται ἀπο τήν ίδεολογίαν τῆς Ἑλληνοκρατίας διότι, στόν Φιλελευθερισμόν ἒχουμε τήν παντοδυναμίαν τοῦ ἀτόμου ἒναντι ὀποιουδήποτε κράτους. Σέ αὐτό τό σύστημα ἐπιδιώκεται ὁ περιορισμός τοῦ κράτους ὂσον τό δυνατόν, ἐμπρός στίς πρωτοβουλίες τῶν ἀτόμων, μέ στόχον τήν ἀπόκτησιν πλούτου χωρίς κανέναν φραγμόν ἢ παρεμβατισμόν, οὓτε ἀκόμη καί ἐκ τοῦ γεγονότος ὃτι συμβιώνουν μέσα σέ κοινωνίαν συνανθρώπων.

Τά πάντα ἐπηρρεάζονται ἀπό τόν οἰκονομικόν παράγοντα, μέ κέντρον τό ἂτομον πού ἒχει στόχον, τήν οἰκονομικήν καί κοινωνικήν του ἂνοδο διά τοῦ πλουτισμοῦ, ἀγνοῶντας καί ἀδιαφορῶντας τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Ἒτσι, μέ τήν οικονομίαν πλέον ρυθμίζουσα τήν πολιτικήν, ἡ πολιτειακή ἒκφρασις (πολίτευμα δηλαδή) τοῦ Φιλελευθερισμοῦ, εἶναι ὁ κοινοβουλευτισμός. Στὀ σύστημα αὐτό ἐπιβάλλεται ἡ συρρίκνωσις τοῦ κράτους, περιοριζομένου μόνον σέ μία ἐπιτήρησιν ¨ἀστυνομικῆς τάξεως¨ τῆς διακίνησης τοῦ ἰδιωτικοῦ πλουτισμοῦ, ὃπως ἀκριβῶς ἓνας τροχονόμος κινεῖ τά χέρια του σέ μία διασταύρωσιν, ἀπλῶς γιά τήν ἀποφυγήν συγκρούσεων τῶν ὀχημάτων.

Ὁ Φιλελευθερισμός γιά νά ἐπικρατήσει, ἒπρεπε πρῶτα νά ¨ἀπελευθερώσει ¨ τό ἂτομον, ἀπ´ ὀποιονδήποτε δεσμόν πού θά τόν συνέδεε μέ τό κοινωνικόν σύνολον κρατικῆς ἐννοίας. Ἀπορρίπτει καί προσπαθεῖ νά ἐξαλείψει κάθε δεσμόν καί σχέση τοῦ ἀτόμου μέ τήν Θρησκείαν, Φυλήν, Ἒθνος, Παραδόσεις, Γλώσσα, Ἢθη, Ἒθιμα καί ἰδίως ἀπό κάθε ¨συναισθηματικόν ἐρέθισμα¨ πού θά ἦταν ἐμπόδιον στήν ὑλικήν ἀτομικήν του ἀπελευθέρωσιν. Μέσα σ´ αὐτήν τήν προσπάθειαν, μέ τό τέχνασμα τοῦ ¨κράτους δικαίου¨, δηλαδή τῶν κατά παραγγελίαν ψηφισμένων νόμων στά κοινοβουλευτικά τους μέτρα, βλἐπουμε διαρκῶς τούς πυλῶνες τῆς κρατικῆς ὑποστάσεως νά γκρεμίζονται. Ἐπί παραδείγματι : Ὁ στρατός ἒγινε δημοσιοϋπαλληλική ὑπηρεσία.

Ἡ Οίκογένεια, τό κύτταρον τῆς κοινωνίας, ὑπό διάλυσιν.  Ἡ Ἑλληνική παιδεία, πλέον μία κατευθυνόμενη διαστρέβλωσις.  Ἡ ὑγεία τοῦ Λαοῦ, ἀλλοιώνεται μέ ἐπιβαλλόμενες τροφές (μεταλλαγμένα, ὑβρίδια, καρκινογόνα).  Ἡ ψυχαγωγία εὐτελίζεται καί ἀνήθικα καί πρόστυχα πρότυπα προβάλλονται.  Τό περιβάλλον βιάζεται καί μολύνεται. Καταργούνται οἱ Δημόσιες δαπᾶνες νοσοκομειακῆς καί φαρμακευτικῆς ἀρωγῆς.  

Ὃλα τά προαναφερθέντα πού ἀνήκουν στήν δικαιοδοσία μιᾶς ἐθνικῆς κρατικῆς συνολικότητας, πρέπει νά καταργηθοῦν μέ τόν Φιλελευθερισμόν. Αὐτά ἂλλωστε εἶναι εκεῖνα πού καθημερινῶς ἀκούγονται δι´ ὃλων τῶν μέσων ἐπικοινωνίας, ὡς προαπαιτούμενα, γιά τήν ἐπίτευξιν ὁποιασδήποτε διακρατικῆς συμφωνίας ἢ συναλλαγῆς.

     Σκοπός τοῦ Φιλελευθερισμοῦ εἶναι, ἡ παγκοσμιοποίησις τῶν κοινωνιῶν, ἀποτελουμένων ἀπό ἠμιμορφωμένων τεχνικῶς ἐργασιακῶν μαζῶν καί κυβερνωμένων ὑπό μιᾶς ἀόρατης ἐξουσίας (κάστας) τῆς Ἐωσφορικῆς Ὓβρεως μέσα ἀπό σκοτεινά δωμάτια, διευθυντήρια, λέσχες, στοές, τράπεζες, ἀγορές, χρηματιστήρια καί οἲκους ἀξιολογήσεων.* 

Οἱ βασικοί τρόποι καί μέσα ἐπιτεύξεως τοῦ Φιλελευθερισμοῦ εἶναι :

1. Ἡ πολιτειακή ἐκπροσώπησις του, μέσω τοῦ κοινοβουλευτικοῦ πολιτεύματος.

2. Ἡ διάδοσις στίς μᾶζες, ὃτι μόνον ὁ οἰκονομικός παράγων εἶναι ἐκεῖνος πού ρυθμίζει κάθε πολιτικήν πράξιν στήν δημοσίαν ἢ ίδιωτικήν ζωήν του ἀτόμου.

3. Ἡ δημιουργία τοπικῶν πολέμων, προκαλώντας ἒτσι τήν μετακίνησι πληθυσμῶν πρός μιγαδοποίησιν τῶν ἐθνῶν, ίδίως τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου.

4. Ἡ μετάλλαξις τῶν λαῶν διά τῆς ἐπιβολῆς ¨τρόπου ζωῆς¨ ὑλικῶς ἐστιασμένου, σέ μία ΝΕΑ ΤΑΞΙΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ μιᾶς ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.

5. Ἡ διά τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας ἠλεκτρονικῶν μέσων παρακολούθησις (κάμερες, δορυφόροι, λογισμικά ἀναγνώρισης, τσίπ ἀνίχνευσις), καί ὁ πλῆρης ἒλεγχος τῶν ἀνθρώπων σέ πράξεις καί συνειδήσεις.

6. Ἡ ἀναγωγή τῆς προπαγάνδας σέ ἐπιστήμη, οὓτως ὢστε νά εἶναι ἀδύνατος πιά ὁ διαχωρισμός τῆς ἀληθείας ἀπό τό ψεῦδος. Αὐτό θά ἒχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν κόπωση, ἀποπροσανατολισμόν καί τελικῶς ἀδρανοποίησιν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καί τήν ἀποδοχή ἐκ μέρους των τἠν δουλικότητα ὡς φυσικήν ἐξέλιξην.

7. Ἡ ἀντικατάστασις τοῦ χρήματος σέ ἂϋλον μορφήν, μέ πλαστικό ἢ ἠλεκτρονικό σύστημα συναλλαγῶν σέ πρώτο στάδιο, μέχρι τήν πλῆρην κατάργησίν του, πού θά ἐπιφέρει καί τήν ὀλοκληρωτικήν ὑποδούλωσιν τῶν ἀνθρώπων στό σύστημα.

Ὑποσημείωσις.

*Πρώτοι οἱ Ἓλληνες πρόγονοί μας ἐφῆυραν τό μικρόν καί εὐκόλως μεταφερόμενον ἀντικείμενον μέ τήν ὀνομασίαν ¨χρῆμα¨, ὡς κάτι δηλαδή ἀπολύτως χρήσιμον. Ἡ λέξις χρῆμα προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ¨χρῶμαι¨, πού σημαίνει χρησιμοποιῶ κάτι τό χρήσιμον, τό ὠφέλιμον. Ἒτσι τό χρῆμα κατά τήν ἑλληνικήν του ἒννοιαν, εἶναι ἀγαθόν πού λειτουργεῖ ὡς ἐνδιάμεσον καθολικόν ἀνταλλάξιμον ἐμπόρευμα, στήν ἀγοράν καί πώλησιν, ἀλλά καί ὡς μέτρον ἀξίας.

Τό χρῆμα πῆρε στήν ὑλοποίησίν του, τήν μορφήν τοῦ ¨νομίσματος¨, ὡς ¨νομιζομένης ἀξίας¨ δηλαδή, μετά τήν ἐποχήν τῆς ἀνταλλαγῆς εἰδῶν. Χρησίμευσε λοιπόν ὡς μέσον συναλλαγῆς μεταξὐ τῶν μικρῶν ἀγροτικῶν κοινοτήτων καί τῆς εὐρυτέρας κοινωνίας τοῦ ἂστεως, τῶν ἀνθρώπων δηλαδή τῶν τεχνῶν καί τῶν ὑπηρεσιῶν. Μέ τήν πάροδον τῶν χρόνων καί τήν ταχυτάτην διάδοσιν τῆς διευκολύνσεως τῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων, τό χρῆμα καί τό νόμισμα ἀλλάζει τήν ἑλληνικήν του ἒννοιαν τῆς χρησιμότητος καί παίρνει τήν ὀνομασίαν ¨πλούτος¨. Ἒτσι γίνεται ὁ πὀθος, ὁ στόχος ὁ σκοπός καί τό μέσον τῶν ποικόλων φανερῶν ἢ ἐνδομύχων ἐπιθυμιῶν τοῦ ἀνθρώπου.

Ἒκτοτε, ὃλες οἱ παγκοσμίως τῶν ἐθνῶν χαρισματικές προσωπικότητες, εἲτε ὡς αἰσυμνῆται, εἲτε ὡς Σοφοί, Κριταί, φιλόσοφοι, προφῆτες, ἠγέτες θρησκειῶν, Ἀγιοι καί μάρτυρες, ονομαστοί ἂρχοντες, ποιηταί, καλλιτέχνες καί μεγάλοι ἐπαναστάτες, κατηγόρησαν τήν συγκέντρωσιν χρήματος (πλούτον), ὡς τήν δυστυχίαν τῶν ἀνθρώπων.Ἀπό τίς ἀρχές τῶν ἰστορικῶν χρόνων, δημιουργήθη ἡ κάστα τῶν ¨ἀργυραμοιβῶν¨ μέ στόχον τήν κερδοσκοπίαν καί μόνον, μέσω μιᾶς ἐμπορικῆς συναλλαγῆς διακινήσεως χρήματος, χωρίς παραγωγικόν ἀντικείμενον. Συναλλαγή δηλαδή χωρίς τήν παραγωγή ἀγαθοῦ ἢ ὑπηρεσίας.

Μἰα ἀπό τίς ίσχυρότερες κάστες ἀργυραμοιβῶν, αὐτή τῶν Ἰουδαίων, φρόντισε νά ἐντάξη τήν κερδοσκοπία στήν θρησκεία τους καί νά τήν θέσει ὑπό τήν προστασία τοῦ θεοῦ τους ΙΑΧΒΕ, (ὁ ὀποίος μάλιστα δίνει καί συμβουλές στό πῶς θά τοκίζουν τά χρήματά τους..!). Ἒτσι μέσω τῆς θρησκείας τους, διαιωνίζουν τό βδελυρό πάθος τους γιά τό χρῆμα ως ¨θεϊκή προσταγή¨ κοροϊδεύοντας τούς ἀφελεῖς, ἐνῶ συγχρόνως συνομωτοῦν γιά τήν ἐπιβολή μιᾶς παγκοσμίου τυρρανικῆς ¨ειρήνης¨ στά μέτρα τους, πού θά διευκόλυνε χωρίς ἐμπόδια τήν διακίνησιν καί τήν διαχείρισιν τοῦ χρήματος πρός ἀποκλειστικόν δικό τους ὂφελος.