Η ΕΛΛΑΔΑ

ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ο Ανδρέας Πετρόπουλος είναι γνωστός στον Πατριωτικό χώρο τόσο για την ενασχόλησή του με αυτόν πολλά χρόνια όσο και για φλογερό του λόγο. Συγκεκριμένα τα παλαιότερα χρόνια τον είχα παρακολουθήσει σε ομιλίες για τον Υψηλάντη, τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο αλλά και για τους αδερφούς μας από την Κύπρο. Ήρθε η ώρα που συνομιλήσαμε με τον κ. Πετρόπουλο, στα γραφεία του συλλόγου του στο κέντρο της Αθήνας και παρουσιάζουμε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη για όλους και για όλα. 

     Κύριε Πετρόπουλε ας αρχίσουμε με ένα σύντομο βιογραφικό σας καθώς αντιμετωπίσατε πολλές δυσκολίες στη ζωή σας. Πότε ξεκινήσατε να εμπλέκεστε στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο και τι συνέβη κατά τη διάρκεια της 21 ης Απριλίου αλλά και της Μεταπολίτευσης;

    Τον Οκτώβριο του 1965, πήγαινα στο Γυμνάσιο και πληροφορήθηκα την ύπαρξη της 4 ης Αυγούστου στην οποία και προσχώρησα με όλη μου την καρδιά. Μέχρι που οι επόμενες εξετάσεις μου επέτρεψαν να εισαχθώ στη Σχολή Ευελπίδων ως πρωτοετής Εύελπις. Δεν έπαψα όμως να έχω επαφές με την 4 η Αυγούστου μέσα και από τη Σχολή και κάποια επαφή ιδεολογική κυρίως κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, η οποία τέλειωσε τελείως άδοξα τον Αύγουστο του 1978 όπου αποστρατεύτηκα και δεν με απέταξαν, έχοντας αφαιρέσει από εμένα τον Βαθμό του Λοχαγού, υποβιβάζοντάς με σε Υπολοχαγό. Ετσι νόμιζαν τουλάχιστον. Τιμή μου και δόξα μου!

     Στο στρατό είμαι της τάξεως του 1971, μία τάξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τάξη της 21 ης Απριλίου, διότι μπήκε το 1967 και βγήκε το 1971. Και θα υπενθυμίσω εδώ, αν και δεν ζει πια, αυτό που είχε συμβεί με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Οπου ο αείμνηστος Ιωάννης Μεταξάς ονόμασε την τάξη του Παπαδόπουλου τάξη της 4 ης Αυγούστου. Διότι μπήκαν το 1936 και βγήκαν το 1940. Οφειλε λοιπόν ο Παπαδόπουλος να ονομάσει τη δικιά μου τάξη ως τάξη της 21 ης Απριλίου κι όχι του 1968 όπως ονόμασε την επόμενη, εντελώς αδίκως.

Μπήκα λοιπόν στο Πεζικό, υπηρέτησα στις Καταδρομές, πέρασα όλα τα σχολεία των Καταδρομών, υπηρέτησα στο Μηχανοκίνητο Πεζικό και είχα την τύχη αλλά δεν ευδοκίμησε τελικά λόγω της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ στην κρίση του 1974 να είμαι το πρώτο τμήμα που θα πέρναγε τον Εβρο. Επικεφαλής Υπολοχαγός όπου θα γεφύρωνα τον ποταμό να περάσουμε απέναντι. Το λέω με μεγάλη τιμή και μεγάλο καμάρι. Αλλά κάποιοι δεν θέλησαν να γίνει αυτό και να ξεκινήσει ο πόλεμος. Αποστρατεύτηκα κακήν κακώς, Με είχαν τοποθετήσει σε ένα τάγμα ανεπιθύμητων στη Φλώρινα γιατί δεν έκλεινα το στόμα μου, τους έκανα ζημιά. Από εκεί αποστρατεύτηκα. Εδώ να τονίσω ότι δεν είμαι χουντικός αλλά εθνικιστής. Το καθεστώς δεν στήριξε το εθνικιστικό κίνημα αλλά αντιθέτως το πολέμησε κιόλας. Εκαψε τα γραφεία της 4ης Αυγούστου, πολλοί οδηγήθηκαν στο ΕΑΤ – ΕΣΑ και μάλιστα εκεί οδηγήθηκαν επί Ιωαννίδη και οι ηγέτες της 4ης Αυγούστου ο Πλεύρης, ο Δενδρινός και ο Δημόπουλος.

    Μετά τη λήξη της δικτατορίας και με την αποστρατεία μου επέστρεψα στον εθνικιστικό χώρο στον οποίο ανήκα πάντα, βέβαια τότε υπήρξαν πολλές αντιθέσεις και αντιπαλότητες, είναι γνωστά αυτά με τον Δάκογλου. Ή νεολαία των προοδευτικών με τον Μαρκεζίνη, ο Δάκογλου που έκανε το ΕΝΕΚ και αυτήν την διαμάχη την πληροφορήθηκα μέσα στις φυλακές, έγκλειστος στον Κορυδαλλό με μεγάλη πίκρα για την διαίρεση των τότε εθνικιστικών δυνάμεων με ανθρώπους που είχα τότε σε εκτίμηση. Ετσι λοιπόν πορευτήκαμε σε έναν χώρο διαλυμένο, που αντί να ασχολείται με την προσπάθεια κατάληψης της πολιτικής εξουσίας ασχολήθηκε μόνο με τις παθογένειές του. Αυτό μετά από πολλά χρόνια το κατάφερε η Χρυσή Αυγή, να εισέλθει στο κοινοβούλιο εννοώ, κάτι που θέλει πολύ συζήτηση αλλά δεν είναι του παρόντος.

     Ή σύνταξη που έπαιρνα ήταν πολύ φτωχή και μέχρι σήμερα συνεχώς συρρικνώνεται. Ασχολήθηκα με διάφορες εργασίες, αλλά δεν δίνω πεντάρα γι’ αυτό. Από τότε δεν συμμετείχα ενεργά σε καμία προσπάθεια, παρακολουθούσα πάντα όμως τις εξελίξεις στον εθνικιστικό χώρο και όπου μου ζήτησαν βοήθεια πάντα την έδινα. Και αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Οπου με κάλεσαν συναγωνιστές πήγα, βοήθησα με όλη μου την καρδιά.

Πώς οδηγηθήκατε στη δημιουργία του συλλόγου;

    Από το 2003 ακολούθησε μία περίοδος απραγίας. Πολιτικής απραγίας. Τότε ήρθε ένα μήνυμα σε εμένα ότι στους Τοξότες δραστηριοποιείται μια νέα ομάδα νέων, εθνικιστών και πήγα στους Τοξότες όπου μίλησα και αυτό στάθηκε αφορμή να συνδεθώ με την Πατριωτική Κίνηση Καβάλας. Ήταν εκεί τότε δύο καλοί συναγωνιστές ο Τόνιος και ο Δημητριάδης, με τους οποίους κάναμε μία προσπάθεια. Ή προσπάθεια αυτή δεν κατέληξε όχι γιατί δεν ήθελα εγώ αλλά επειδή πιστεύω ότι δεν ήθελαν αυτοί. Ή κακιά φύση του Ελληνα και ο εγωισμός δεν άφησε αυτήν την ωραία προσπάθεια να προχωρήσει ενώ θα μπορούσε αυτή η προσπάθεια να αγκάλιαζε τη Δράμα, την Καβάλα, την Κατερίνη, την Ξάνθη και τις υπόλοιπες πόλεις της Μακεδονία και της Θράκης.

    Σήμερα αν και διαιρεμένοι, υπάρχει μια κινητικότητα, παρακολουθώ τις δράσεις του Κώστα του Τόνιου και των υπόλοιπων παιδιών, όμως καλό είναι να θυμηθούν αυτά που τους έλεγα τότε να οργανωθούν ώστε να υπάρξει μια πολιτική κίνηση η οποία θα μπορεί να σκεπάσει όλους τους Ελληνες. Ετσι φτάσαμε στη Λαϊκή Κίνηση Πολιτών Αττικής, ως σύλλογος δηλωμένος αλλά νομίζω κάνει κάτι πολύ περισσότερο από έναν πολιτιστικό σύλλογο. Τότε λοιπόν πηγαινοερχόμενος στην Καβάλα γνώρισα νέους του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου και είπαμε τότε με τον Σπύρο τον Σταυρόπουλο δεν μπορούμε να πηγαίνουμε στα παιδιά στην Μακεδονία και στη Θράκη και όταν μας ρωτάνε τι κάνατε εσείς κάτω στην Αθήνα να απαντούμε τίποτα. Είπαμε λοιπόν να φτιάξουμε έναν τυπικό σύλλογο τον οποίο και ονομάσαμε Λαϊκή Κίνηση Πολιτών Αττικής. Μάλιστα το Λαϊκή το έβαλε ο δικηγόρος μας εγώ ήθελα πατριωτική, αυτός έβαλε το Λαϊκή που στο τέλος δεν με πείραξε και γι’ αυτό παρέμεινε έτσι.

    Και έτσι οδηγηθήκαμε στη δημιουργία του συλλόγου. Δεν είχαμε σχέδια γι’ αυτό, είδαμε όμως ότι η κίνηση προχώρησε. Αρχισε να γίνεται ακουστή, ο κόσμος τη μάθαινε. Τη διατηρήσαμε και όταν λοιπόν χάλασε η προσπάθεια στη Βόρειο Ελλάδα, μείναμε μόνοι μας, αναπτύξαμε κάποιους τομείς, δεν έχουμε μεγάλη δύναμη αλλά γινόμαστε πλέον γνωστοί σε ολόκληρη την Ελλάδα και έχουμε συναγωνιστές σε όλες τις πόλεις. Αρα λοιπόν συνεχίζει να προχωράει η κίνηση, την κρατάμε και θα δούμε τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Ανήκουμε στον εθνικιστικό χώρο, είμαστε εθνικιστές.

    Φυσικά εγώ δεν μπορώ να απολογούμαι για άλλους, ο καθένας σηκώνει το βάρος των πράξεων του. Εγώ απολογούμαι μόνο για εμένα. Θέλω να αναπτυχθεί ένα ευρύτερο εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα, καθαρά ελληνικό γι’ αυτό και εμπλουτίσαμε τις ιδέες μας με ελληνικά στοιχεία, βάζοντας χέρι και στη Βυζαντινή παράδοση και στο 1821. Υπέρ Πατρίς και Πίστεως λοιπόν. Πρώτοι εμείς προσεγγίσαμε πάνω σε αυτό το σχέδιο τον ελληνικό εθνικισμό με στοιχεία και από τη Βυζαντινή περίοδο. Πρέπει να καταλάβουν οι Ελληνες εθνικιστές ότι η ιδέα μας έχει τα πλοκάμια της μέσα στον ελληνικό χώρο στο Βυζάντιο, πριν από αυτό αλλά και μετά από αυτό. 

Γιατί επιλέξατε για σήμα την κουκουβάγια; 

    Εχουμε δώσει εντολή όλοι οι τομείς της Λαϊκής Κίνησης Πολιτών Αττικής να επιλέγουν σήματα, πρόσωπα ή σύμβολα από τους χώρους μέσα τους οποίους αναπτύσσονται. Σκεφτήκαμε λοιπόν στην Αθήνα τι θα έπρεπε να βάλουμε. Είπαμε να βάλουμε την Ακρόπολη αλλά έχει γεμίσει το Μοναστηράκι από Ακροπόλεις, είπαμε να βάλουμε την Αθηνά, σκεφτήκαμε όμως μετά ότι θα βρεθούν όλοι εκείνοι οι ανόητοι και θα μας πούνε την Αθηνά βάζετε; Δεν είστε Χριστιανοί; Ή κατάσταση σε αυτόν τον χώρο δεν είναι τραγική, είναι γελοία. Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι καμιά φορά και τους γελοίους πρέπει να λαμβάνεις υπόψιν σου για να προχωρά η κίνηση ευχερέστερα και να μην κολλάς στου καθενός την ιδιαιτερότητα.

Και εκεί σκεφτήκαμε το πτηνό αυτό των Αθηνών, το οποίο πλημμύριζε κάποτε την Αθήνα, τα παλιά κτίρια, τα χαλάσματα, ο ίδιο ο Μοροζίνης δηλώνει ότι ερχόμενος εδώ το 1600 δεν βρήκε κανέναν κάτοικο στην Αθήνα. Αυτά να τα αφήσουν οι Κολωνακιώτες που λένε ότι είναι Αθηναίοι, δεν υπήρχε κανένας Αθηναίος στην Αθήνα επί Μοροζίνη, παρά μόνο χαλάσματα και κουκουβάγιες.

    Ως καταδρομέας, έχω μεγάλη αδυναμία στο πτηνό αυτό γιατί κινείται αθόρυβα μέσα στο σκοτάδι, είναι αρπακτικό, είναι σαρκοφάγο, χτυπάει μέσα στο σκοτάδι καίρια, άμεσα, θανατηφόρα, ελίσσεται κατά τρόπο ικανοποιητικό και αποδοτικό και θετικότατο πάνω στα σχέδιά του και παράλληλα είναι ένα πτηνό της σοφίας, όπου μπορούμε να επικαλεστούμε όλα εκείνα τα σοφά, δόγματα, θέσεις τα οποία περικλείει ο εθνικισμός μέσα του για την καλυτέρευση της Πατρίδας. Αφαιρέσαμε λοιπόν από την κουκουβάγια το μελανοδοχείο και τη γραφίδα και βάλαμε το σπαθί από το οποίο έχει ανάγκη η Πατρίδα. Το σύμβολο το έφτιαξα μόνος μου, έβαλα και το σπαθί στα πόδια της κουκουβάγιας και μπορώ να σου πω ότι αποτέλεσε αντικείμενο πάρα πολύ καλών κριτικών. Βάλαμε την κουκουβάγια βασιζόμενοι πάνω στις αρπακτικές της και στις πολεμικές αρετές, βάλαμε και το σπαθί για να δείξουμε ότι πλέον η Ελλάδα έχει ανάγκη του ξίφους και ότι πλέον είναι ο καιρός του αγώνα και της θυσίας, την οποία εκφράζει το ξίφος.

Στην επικαιρότητα τώρα. Πώς βλέπεται τις αντιδράσεις για την προδοσία της Μακεδονίας; Ανατρέπεται η συμφωνία των Πρεσπών; 

    Μόνο του Σπανού τα γένια δεν ανατρέπονται. Ο Λένιν έλεγε ότι οι συμφωνίες υπογράφονται για να σκίζονται. Συμφωνώ απέραντα. Συμφωνώ απολύτως. Τα ίδια έκανε και ο Χίτλερ στο Μόναχο, τα ίδια έχουν κάνει και πολλοί άλλοι. Ολες οι μεγάλες συμφωνίες έχουν κατακρεουργηθεί από όλους εκείνους που δεν είχαν σκοπό να τις υπογράψουν. Τα ίδια είχαμε υπογράψει και εμείς με την Τουρκία για τις παραβιάσεις, το ίδιο ο Παπούλιας συγκεκριμένα, αλλά παραβιάζονται συνεχώς και μάλιστα ανήμερα της 25 ης Μαρτίου. Κάλλιστα μπορούνε όλα να αλλάξουν.

    Από τη Νέα Δημοκρατία είναι κουτό να περιμένουμε κάτι, η οποία πανηγυρίζει που το υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην το υπογράψουν αυτοί και τώρα ο Κούλης θα κάνει τα δικά του κόλπα και δεν μπορούμε, μας πιέζουν κτλ. Οι αντιδράσεις που έρχονται για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι εξόχως ενθαρρυντικές και δεν είναι μόνο αυτό, είναι εξόχως πειστικές ότι αυτός ο τόπος δεν θα πεθάνει ποτέ, ότι οι Ελληνες – η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Και εκεί που μας περνάνε ότι έχουμε πέσει, μας έχουν τσακίσει το φρόνημα και το ηθικό εκεί ξαφνικά ανεβαίνουν πάνω και όπως ο Φοίνικας ανασταίνονται από τις στάχτες τους.

    Αυτό ακριβώς δείχνουν οι αντιδράσεις για τις Πρέσπες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κι ας ελπίσουμε ότι η Ελευθερία και το μεγαλείο της Πατρίδας θα έρθει για μία ακόμα φορά από τη Μακεδονία.

Πώς αποφάσισε η σύζυγός σας να συμπορευτεί με τον Κώστα Νιζάμη για τον Πειραιά;

    Επειδή είμαι ανατολίτης και θα παραμείνω ανατολίτης και θα παραμείνω Ελληνας μέχρι τα μπούνια της ψυχής μου, η σύζυγος δεν αποφασίζει τίποτα αν δεν αποφασίσει ο σύζυγος. Εγώ αποφάσισα να πάει η σύζυγος στο συνδυασμό του Κώστα Νιζάμη. Με τον Κώστα τον Νιζάμη συνδέομαι πάρα πολλά χρόνια από τους βατραχανθρώπους, είναι φιλίες μέσα στον στρατό, αντρικές φιλίες, οι οποίες δεν επιτρέπουν να παρασπονδείς από αυτές. Ο άνθρωπος αυτός μου έχει φερθεί με έναν αφάνταστα καλό τρόπο, του έχω μια πολύ μεγάλη υποχρέωση και επειδή στην κατάσταση που είμαι της φτώχειας δεν έχω τίποτα άλλο να του δώσω, σκέφτηκα όμως ότι μπορούμε να ενισχύσουμε τον συνδυασμό του, είχε ανάγκη προσώπων και μάλιστα γυναικών και υποχρέωσα τη σύζυγο να πάει εκεί να βοηθήσει σε ότι μπορεί τον Κώστα.

    Ούτε μετανιώνω γι’ αυτό, δεν ξέρω αν έχουν αρχίσει πάλι να με κατηγορούν, μπορούν να με κατηγορήσουν για ότι θέλουν, αλλά εγώ τους φίλους μου τους αγαπάω, δεν τους προδίδω ποτέ και όπως μπορώ να τους βοηθήσω, θα τους βοηθάω. Με βάση και γνώμονα αυτό διέταξα τη σύζυγο να κατέβει με τον Κώστα Νιζάμη.

Θα κλείσουμε με ένα δικό σας μήνυμα προς όλους τους Ελληνες που αγωνίζονται για Πατρίδα και Ορθοδοξία.

Εκείνο το οποίο θα ήθελα να στείλω ως μήνυμα στην αγαπημένη μου Πατρίδα είναι ο Θεός να βάλει το χέρι του και ο Θεός και η Παναγία να τη σκέπουνε όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια διότι αν δεν υπήρχε Θεός Ελλάδα δεν θα υπήρχε. Σ’ αυτό πάνω προτρέπω και παροτρύνω όλους τους συναγωνιστές να διαβάσουν το βιβλίο που αναφέρεται στον Φίλιππο τον Ε’.

Εκεί θα δούνε αυτό που είπε ο μέγας Περικλής Γιαννόπουλος ότι ευτυχώς την Ελλάδα την κατέκτησαν Ρωμαίοι και σώθηκε και βάζοντας τον Ρωμαίο χωροφύλακα δικό της ο Ελληνας στη Μεσόγειο έφτασε τα 20 με 40 εκατομμύρια αργότερα. Εύχομαι λοιπόν ο Θεός με δικιά του επέμβαση να σώσει το Εθνος διότι φαίνεται οι Ελληνες δεν θέλουν να σωθούν.

Ως αναφορά για τους εθνικιστές έχω πάρει πάρα πολλές φορές, έχω από πολλούς κατηγορηθεί – ας συνεχίσουν να λένε ότι θέλουνε εγώ συνεχίζω να εμμένω σε αυτό που λέω, ότι αν δεν υπάρξει ένα ελληνικό εθνικιστικό κίνημα να βάλει τα πράγματα στην ορθή τους θέση και στην ορθή τους βάση, το κίνημα αυτό δεν θα έχει μέλλον όπως είναι αυτήν την στιγμή διηρημένο, αλληλομισούμενο, κατασπασμένο και με μία μεγάλη παράταξη η οποία περισσότερο προβλήματα έχει προξενήσει στον εθνικισμό παρά τον έχει βοηθήσει στην ανοδική του πορεία, στην πορεία προς την πολιτική κατάληψη της εξουσίας. Είθε αμήν γένοιτο.