ΟΙ  ΑΔΟΥΛΩΤΟΙ  ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ  
ΣΤΟΥΣ  ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΕΣ

    ῾Η πίκρα ἡ ἀγανάκτησης, ἡ ὀργή, δημιουργούν ἑναν ἀπέραντο σκεπτικισμό, γιά τό κατάντημα τῆς ΠΑΤΡΙΔΟΣ καί τῶν συμπατριωτών μας.

Αὑτός ὁ σκεπτικισμός σφυριλατεί δύο συναισθήματα σ’έναν ῾Ελληνοκράτη.

Τήν ἀπέραντον λατρείαν, πρός τόν ἱερόν αὐτόν τόπον πού λέγεται ΕΛΛΑΣ καί τό τρομερόν μίσος, ἐναντίον ἐκείνων, πού ἒφθασαν τόν περιούσιον λαόν τοῦ Θεοῦ-τούς Ἓλληνες-σ’αυτήν τήν ἀθλιότητα.

    Ἒτσι οἱ Ελληνοκράτες μέ τήν ἰδεολογίαν τῆς Ἑλληνοκρατίας καί μἐ στόχον τό ΝΕΟΝ ΚΡΑΤΟΣ, ζητούν ὡς γνήσιοι Ἐπαναστάτες τό γκρέμισμα τοῦ παναθλίου και ανθελληνικού κρατιδίου, που 190 χρόνια είναι ο μοναδικός αίτιος της παρακμής και του πόνου μας. Αυτό το κατοχικόν κρατίδιον, που δρα εναντίον του Έθνους και των πολιτών του. Όλα ἀπό τήν ἀρχήν λοιπόν καἰ ἀπό τίς ρίζες μας.

 Βεβαίως ὑπάρχουν δυσκολίες. Βεβαίως, ὡς ἐπαναστάτες διακυβεύομε τά πάντα. Βεβαίως ὁ αγών μας, εἶναι τό ζῆν ἐπικινδύνως. Βεβαίως καί εὑρισκόμεθα εἰς ἐμπόλεμον κατάστασιν, ἀφού ὁ ΕΧΘΡΟΣ ποικιλοτρόπως καί πολυμόρφως μᾶς κτυπά μέ ὃλα τά μέσα ἀπό παντού. ᾽Εμπλεκόμεθα καί ὂσοι ἀντέξουμε.

Οἱ ὀλίγοι ἐκλεκτοί καί ὂσοι ΖΩΝΤΑΝΟΙ ἐμπρός.

    Ἂλλωστε ἀπό τἀ πανάρχαια χρόνια, αὐτό δἐν ἦταν καί τό κύριον γνώρισμα τῆς Φυλής μας; Αὐτό καί δέν ἐδημιούργησε καἰ τὀ Ἑλληνικόν θαῦμα τῶν αἰώνων;

 Ὃλοι οἱ νουνεχείς (λογικοί) ἂνθρωποι, γνωρίζουν καλά, ὀτι πιὀ εὒκολα πέφτουμε στίς ξέρες καί τούς ὑφάλους ταξιδεύοντας μέ τά ὑπερήφανα ποντοπόρα, παρά μέ τά ἀλιτενή σκάφη (ρηχοκάρινες μαούνες), τῶν ἀπολαύσεων τῆς εὒκολης ζωῆς, πού μέ νηνεμία καί ἡσυχία πλέουν, ἀλλά σίγουρα σ’ἑνα τέλμα ἀπραξίας καί θανάτου όδηγούν.

    Ἒμείς διακινδυνεύοντας, ξανοιγόμαστε στό πέλαγος μέ τό καράβι τοῦ ἱερού μας Ἀγώνος, ἀντέχοντας σέ ὃλες τίς «κακοκαιρίες», πού ἐκεῖνες οἱ «μαοῦνες», θά βούλιαζαν λίγο ἒξω, ἀπό τό ἀσφαλές λιμανάκι τους.

Μέ «μαοῦνες» δέν δαμάζεις τίς θάλασσες καί μέ «μαουνιέριδες» δέν φτιάχνεις, οὒτε «καπετάνιους», οὒτε στόλους, οὒτε Θεμιστοκλῆδες.

 Ἐμείς οἱ Ἑλληνοκράτες, πού δέν θέλουμε νά φορέσουμε τά παρδαλά, πολύχρωμα ροῦχα, κανενός «ἠπίου κλίματος», «συμβιβασμοῦ», «συναινέσεως», «συνυπάρξεως» καί «λήθης», φορώντας τό τριμμένον ἒνδυμα τῆς Ἀρετής καί τῆς Ἀγάπης γιά τήν ΠΑΤΡΙΔΑ μας, βεβαιώνουμε, ὂτι αὐτό κρατάει περισσότερη ζεστασιά στήν ἢδη ζεστήν ἑλληνικήν μας καρδιά.

    Οἱ προσκυνημένοι βολεμένοι καἰ βλαμμένοι, ὁλοι αὐτοί οἱ λαπάδες χονδρόπετσοι, ἀριβίστες, λαμόγια καί ἓνα πλήθος ζωόφυτων νεοζόμπι τῆς σημερινής κοινωνίας μας, θά πεθάνουν, ἀπό τό «ψύχος» τῆς παγωμένης τους καρδιάς, φεύγοντας στήν ἀνυπαρξίαν τῆς λησμονιᾶς.

Ὃλοι αυτοί, πού ἠθελημένως ἢ ἀθελήτως ὑπηρετούν τήν «Ἐωσφορικήν Ύβριν», πού μέ ποικιλώνυμα προσωπεία ροκανίζει «ἐν κρυπτῶ καί παραβύστω» στά «σκοτεινά» γραφεία τῶν «λεσχών» τό έθνος μας καί ὂχι μόνον. Λέω τό έθνος μας, γιατί ἐδώ σ’αὐτόν τόν τόπον, «ὡς γνωστός χῶρος πειραμάτων», ὑπάρχει ἀκόμη «φλογίτσα» τοῦ ζῶντος Ἑλληνισμού.

Ὑπάρχουμε δηλαδή ἀκόμη ΕΜΕΙΣ!

    Εἶναι ἓνα ἀσύλληπτον φαινόμενον παγκοσμίως, διαπιστωμένο ἀπό σοβαρούς μελετητάς πάσης ἐπιστήμης, ΠΟΙΟ;

Ἐνώ στήν πλέον ἀνθρωποποιόν, πνευματοποιόν καί στήν πλέον δοξασμένην γωνιά τῆς Γῆς, ζούσε, ζεῖ καί θά ζῆ, (βεβαίως ὡς μόνη ἐξήγησις «χάριν θεοῦ»), ἓνας λαός προικισμένος πλουσιοπάροχα ἀπό τόν θεόν στήν φύσιν του, ζεῖ τώρα στήν μεγαλύτερη δυνατή ἀθλιότητα. ῾Ο πλέον σήμερα ὑπανάπτυκτος καί βασανισμένος τῶν λεγομένων «πεπολιτισμένων» λαῶν.

Τό κατεστημένο τῶν πολιτικῶν καί τῶν «Συνοδοιπόρων», τοῦ κτηνωδῶς φερομένου τόσα χρόνια, πρός τόν Λαόν μας, φέρει τήν κύριαν ευθύνην, γιά μίαν κατάστασιν, πού ἀποτελεί γιά ἐμάς τούς Ἑλληνοκράτες, αὐτή καθ’εαὐτή, ἒγκλημα ἰδιαιτέρως εἰδεχθές, κατά Θεοῦ καί άνθρώπων, χρείζοντος τιμωρίας.

    Ἒτσι πρῶτοι ἐσείς τρέμετε, πατριδοκάπηλοι, χαμερπεῖς παλιόγεροι τῆς λεγομένης μικροαστικής Δεξιάς αντιλήψεως, τοῦ ἣσυχου καί πλαδαροῦ βίου τῆς «συντηρήσεως τῶν κακῶς κειμένων».

Φορτώσατε ὂλα τά σάπια στήν ἀνύπαρκτη γενεά τῆς ἰστορίας τῆς Φυλῆς τῶν Ἑλλήνων, γενεᾶς τοῦ λεγόμενου «πολυτεχνίου». Τήν γενεάν τοῦ τίποτα καί τοῦ πουθενά. Ἓνα κενόν στήν ἰστορικήν μας πορείαν.

Παλιόγεροι δασκαλοτσούσηδες τῆς «Συντήρησις», πού ὀρθῶς σᾶς ἀπεκάλεσε ὁ Κοραῆς «κασίδα» στήν κεφαλήν τοῦ Γένους.

 Ἐσείς κάνατε χαμάληδες καί φορτώσατε στά παιδιά μας, νά φέρουν κατά τὀν Ἀριστοφάνην «...τά τῆς πόλεως σαπέντα βαρέως πράγματα».

 Ἐσεῖς παχυλά, ἀπό ἀδιαφορία ἀγριογούρουνα, ἐπιτρέψατε ὂλην τήν παρακμήν στήν ὀποίαν γίνατε ὑποδείγματα, μήπως καί σᾶς πεῖ ὁ ξένος ἀφέντης σας, ἀπολίτιστους.

Ἐσείς μέ τόν τρισκατάρατον «ἐθνάρχην» σας καί τήν μασσωνοδεξιάν σας, νομιμοποιήσατε τούς σφαγείς τοῦ Λαοῦ μας, κομμουνιστάς.

Ἐσείς μέ τόν κάθε εἰσηγητήν «Πάκην» σας, ἀμολύσατε τά φρικιά τῶν ἀναρχοαπλύτων λυμάτων τῆς ἑλληνικής κοινωνίας, νά σμίξουν μέ πεινασμένες ὀρδές τῆς Ἀσίας καί Ἀφρικῆς καί ν’ἀποτελέσουν τόν στρατόν τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Νά φέρουν στούς ἐναπομείναντες Ἓλληνες τόν φόβον τοῦ Χάους, ἐνώ ἐσείς οἱ ἲδιοι εἲχατε κατακλυσθεῖ, ἀπό τό χάος τοῦ φόβου σας.

Φθάσατε πλέον σέ ξεδιαντροπιά καί κανιβαλισμόν πρωτόγνωρον μέ τά μνημόνιά σας. Οὒτε τά παιδιά σας δέν σᾶς θέλουν πλέον. Φεύγουν μακριά σας. Σᾶς μισοῦν.

Ἡ συμπεριφορά σας θυμίζει τό γνωστόν λεχθέν τοῦ Ἡρακλείτου, πρίν ἀπό 2500 χρόνια, πρός τούς Ἐφεσίους:

«Πρέπει νά κρεμαστούν ὂλοι οἱ ἐνήλικοι Ἐφέσιοι καί νά ἀφεθεῖ ἡ ΠΟΛΙΣ, στούς ἀνηλίκους. Γιατί εἶχαν ἓναν ἂνδρα χρήσιμον (τόν Ἐρμόδωρον) καί τόν ἐξόρισαν λέγοντας του, ἐμείς δέν θέλουμε κανέναν χρήσιμον ἂνθρωπον καί ἀφού εἶσαι τέτοιος νά πᾶς νά ζήσης στήν ξένην μέ ξένους».

Μέ τούς νόμους καί τίς πράξεις σας, μᾶς τό λέτε κάθε μέρα. «Οἱ συνταξιούχοι νά πεθάνουν, οἱ νέοι στό νέον “παιδομάζωμα” στό ἐξωτερικόν καί ἡ χώρα στους μικρούς ἀλλοδαπούς τῶν 289 φυλῶν, πού χαρούμενοι προσκαλέσατε, γιατί δῆθεν γεράσαμε καί χρειαζόμαστε καινούργιο αἶμα καί μάλιστα “πολύχρωμον” πρός επιβίωσιν. Καταραμένοι νά εἶστε, ἀπό Θεόν καί ἀνθρώπους.

Εἶστε τό βγέλυγμα τῆς ἐωσφορικής ὓβρεως, ἐσείς καί τά «ζωύφια» σας. Τά παιδιά τῆς «Αὓριον» ὂσα ἐπιζήσουν, θά πετάξουν τά ὑπολείματα σας, ἒξω τῶν ἑλληνικῶν ὑδάτων καί θά σᾶς διαγράψουν διά παντός, ἀπό τάς Δέλτους τῆς Ἑλληνικῆς τοῦ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ πολιτείας, ὂπως τόν Ἐφιάλτην, τῶν Θερμοπυλῶν, οἱ πρόγονοί μας.

Στό «Ἐθνοδικεῖον» τῆς ΠΑΤΡΙΔΟΣ, θά περάσετε ὂλοι, εἲτε ζῶντες, εἲτε νεκροί.

Οἱ ΝΕΟΙ τῆς ΑΥΡΙΟΝ, γεμάτοι «ὀργήν», γνήσιοι τῆς Ἑλληνικής Φυλῆς Ἐπαναστάτες, ἐμφορούμενοι, ἀπό ΗΘΟΣ καί ΑΡΕΤΗ -ἂγνωστες λέξεις γιά σᾶς- θά σᾶς τιμωρήσουν χωρίς κανένα ἒλεος.

Νά εἶστε βέβαιοι, ὂτι θά φέρουν ἐπιτέλους, στόν ἰερόν αὐτόν χώρον, πού λέγεται ΕΛΛΑΣ, τήν Θείαν Νέμεσιν καί τήν Ἀνθρώπινην Δικαιοσύνην.

Θά εἶναι πρόθυμοι νά μπούν μέχρι τό γόνατον στό αἶμα τῆς καθάρσεως ἀπό σᾶς, ἀλλά θά εἶναι καί τόσον ΑΓΝΟΙ, ὢστε νά μή λερωθούν ἀπό τὀ αἶμα αυτό.

 Ἢδη κυκλοφορεί ἀπό τώρα καί σχετικόν ἀνέκδοτον, γιά τούς «διαφθορεῖς» καί «δολιοφθορεῖς» τῆς κάθε νεότητος, τῆς κάθε ΑΝΟΙΞΕΩΣ τῆς πατρίδος:

«Γιατί τά φέρετρα αὐτῶν ἒχουν μόνον δύο χερούλια»; Ἀπάντησις:

«ἒχετε δεῖ ποτέ σκουπιδοτενεκέ μέ 4 χερούλια;».